‘Position switch’ voor team Halle op de Special Olympics & directieteam en staf bedenken het ‘ca

In het laatste kwartaal van 2014 trokken de stafmedewerkers en het directieteam erop uit voor hun jaarlijkse teambuilding. Deze keer hadden de organisatoren gezorgd voor een creatieve en erg smakelijke dag. En de assistenten van Halle gingen helpen op de Special Olympics, al werden ze daar plots wel geconfronteerd met een ‘position switch’: van catering naar security!

‘Position switch’ tijdens trefdag team Halle 15/9/2014

door Ran Devillé

Op deze dag is het de bedoeling dat we (de collega's) elkaar nog beter leren kennen. Hiervoor is teambuilding een goede uitdaging! Een collega had voorgesteld om naar Special Olympics te gaan in Antwerpen als doel samen de catering te doen en te supporteren voor de atleten. Jammer genoeg was de organisatie van Special Olympics niet zo goed. We zijn op het laatste moment verwittigd geweest dat we daar vroeger moesten zijn en we kregen uiteindelijk een ander activiteit dan gepland. We moesten security zijn en we werden ook in aparte groepen verdeeld. Dit vonden we spijtig mits het de bedoeling was om als team samen sterk te zijn! We hebben er uiteindelijk het beste van gemaakt en genoten van het mooie weer en sommigen van ons hebben ook kunnen supporteren voor de basketters en voetballers. Na afloop kregen we ook tickets om naar een slotceremonie te gaan. De collega's die hier naartoe zijn gegaan vonden dit een zeer geslaagde avond/dag! 's Avonds zijn we naar het restaurant 'Van Hoo' geweest. Dit was zeer gezellig en lekker! We waren blij terug herenigd te zijn! Dit is zeker voor herhaling vatbaar. Om zo'n teambuilding/activiteit in de toekomst te voorkomen hebben we samen een beetje besproken wat we zouden kunnen doen. Op dit ogenblik hebben we gesproken over een interactieve stadswandeling in Gent bijvoorbeeld of een hindernissenparcours. Zo zijn we zeker samen te zijn. Deze dag was in ieder geval leerrijk. Trefdag management en staf: Over het 'cameoduizendpootfantje' en andere schepsels groot en klein ...

17/11/2014

door Jaak Geurts

'Het sfeervolle hotel Stiemerheide, uniek gelegen in de Limburgse Kempen is eind jaren ‘80 in de Engelse cottage stijl gebouwd. Als één van de belangrijkste toegangspoorten van het Nationaal Park Hoge Kempen is het gastvrije hotel een oord waar het goed vertoeven is. Het genereuze panorama over het 18-holes golfterrein 'Spiegelven' en het aangrenzend landschap creëren een elegante landelijke sfeer. De omgeving nodigt uit tot tal van natuuruitstappen, fietstochten en momenten van pure rust te midden van de ongerepte natuur.' (website Hotel Stiemerheide)

Over het schitterende kader voor de jaarlijkse planningsdag mochten de leden van het managementteam en de stafleden van ADO Icarus en Fokus op Emancipatie zeker niet klagen. En over het aangeboden programma evenmin. Voor één keer was er op de agenda van de planningsdag geen plaats voorzien voor toespraken of toelichtingen over meerjarenplannen, strategische doelstellingen, begrotingen en budgetten. De directie van ADO Icarus had beslist om het eens over een gans andere boeg te gooien en de ganse dag aan teambuilding te besteden.

Zo kwam het dat directieleden, regiomanagers en stafmedewerkers, die van uit alle windstreken van Vlaanderen waren toegestroomd, al onmiddellijk de voeten onder de tafel mochten schuiven voor een uitgebreide brunch. Nadat iedereen zich een plaatsje had gezocht en gevonden aan een van de tafels, kon de aanval op de rijkelijk gevulde buffetten worden ingezet. De ganse voormiddag werd er druk heen en weer gependeld tussen de tafels en de buffetten. En tegelijk konden we getuigen zijn van een vreemde stoelendans waarbij voortdurend van stoel en tafel werd gewisseld. Zo kreeg en nam iedereen de gelegenheid om kennis te maken met nieuwe gezichten of om bij te praten met vertrouwde collega's.

Maar aan alle mooie liedjes komt een eind. Eerder aarzelend, bij sommigen ging het zelfs met slepende voetjes, zocht de groep tegen één uur de vergaderruimte op die voor het namiddaggedeelte voorzien was. Hier en daar werd gefluisterd dat 'er iets creatiefs' op het programma zou staan. Verspreid over de zaal stonden een zestal tafels opgesteld. En achter een tafel vol oud papier, spuitbussen, en ander creatief materiaal stond een vriendelijke juffrouw duidelijk te genieten van de verwarring en onzekerheid bij haar nieuwe 'slachtoffers'. Maar Delfine Platteeuw van Art-lab liet er geen gras over groeien. Ze deelde de bonte bende in groepjes van een vijftal mensen in en installeerde ieder groepje aan een van de tafels. Van elk groepje werd blijkbaar verwacht dat ze samen een dier zouden verzinnen dat volgens hen het meest beantwoordde aan de typische karaktertrekken en capaciteiten die van een assistente (mogen) verwacht worden. Als, na lang en rijp beraad, het meest gepaste dier was gevonden, mocht de groep dat beestje gestalte proberen te geven met behulp van oud krantenpapier en ijzerdraad. En dan mocht iedereen aan het kliederen gaan om de ruwbouw met gipstextiel af te werken.

Wat volgde valt moeilijk met een pen of PC te beschrijven. Plots bleken de medewerkers van ADO Icarus over een grenzeloze verbeelding en inspiratie te beschikken. Bovendien ontpopten een aantal van hen zich tot creatieve duizendpoten. Het was dan ook geen toeval dat twee groepen zich op hun heel eigen versie van de duizendpoot wierpen. Want zijn assistenten geen duizendpoten die zoveel verschillende mensen op zoveel verschillende manieren ten dienste moeten staan? Zowat dezelfde idee inspireerde een andere groep die vorm gaf aan een schitterende octopus. Dat er kameleons op tafel zouden komen, was evenmin een verrassing. Want flexibiliteit is toch wel een hoofdkenmerk van een assistent: zich telkens opnieuw vlotjes en zonder morren aanpassen aan andere mensen en aan andere hulpvragen. En natuurlijk mocht de vlijtige mier, die zonder opkijken of morren de zwaarste klussen weet op te knappen, niet in het rijtje ontbreken.

Wat een laatste groep in elkaar aan het boksen was, bleef lang een goed bewaard geheim. Van uit alle hoeken van de zaal werden regelmatig sluikse blikken geworpen op het mysterieuze dier dat langzaamaan gestalte kreeg. Maar het gokken en gissen bleef zonder duidelijk resultaat. Pas bij de plechtige onthulling van alle meesterwerken, zouden de kunstenaars van dienst opheldering geven.

Gewapend met spuitbussen trok de hele bende tegen het einde van de namiddag daarna naar de tuin van hotel Stiemerheide om de creatieve meesterwerken nog een flinke portie gouden, zilveren, blauwe of rode verf mee te geven. Dan brak 'Le moment suprême' aan: de officiële inhuldiging van de standbeelden die gepaard ging met een ernstige en/of hilarische toelichting door de woordvoerders van de werkgroepen. Eindelijk werd opheldering verschaft bij het eigenaardige zesbenige dier met slurf. Het bleek gewoon een ''kameoduizendpootfantje' te zijn, een mythisch dier, ontsproten aan het brein van Patrick Van Zundert, dat de eigenschappen van zowel een kameleon, een duizendpoot als een olifant in zich verzamelde.

Na deze boeiende maar best vermoeiende namiddag was het tijd voor de afsluitende feestelijke lunch. Tegen de avond verlieten een dertigtal tevreden medewerkers van ADO Icarus het gastvrije en feeërieke hotel Stiemerheide en verdwenen één voor één in het duister, op weg naar hun thuis ergens in Vlaanderen.

De foto's van deze trefdag vind je op onze Facebookpagina.