“Als je iets niet weet, bel je maar naar Marleen!”

Ze was de eerste stafmedewerker ooit bij ADO Icarus en als je naar de hoofdzetel belt, is de kans groot dat je haar stem aan de andere kant van de lijn hoort. Marleen Vanbrabant (42) is al bijna vijftien jaar een vaste waarde bij ADO Icarus en kent de vzw door en door. Ze is deze keer onze ‘Medewerker in de kijker’.

Marleen, die in Jeuk bij Gingelom woont, begon destijds als administratief medewerker. Samen met de toenmalig directeur Jaak Geurts had ze een kantoortje in het oud ziekenhuis in Bilzen. “We hadden één laptop”, vertelt Marleen. “Jaak gebruikte de laptop, als hij er eens niet was mocht ik die gebruiken”. ADO Icarus groeide in al die jaren uit tot wat het vandaag is en Marleen haar takenpakket en verantwoordelijkheden groeiden mee.

Vandaag is ze verantwoordelijk voor onder meer de contracten van budgethouders met een persoonlijk assistentiebudget (PAB) en de vrijwilligerswerking. Ze doet ook de betalingen, facturatie van de PAB, voorbereidingen van vergaderingen, een aantal administratieve taken, houdt het overzicht over de wachtlijsten en ze ondersteunt de directie. “Zoveel afwisseling, ik vind dat plezant”, zegt Marleen. “Ik heb ook nog Curatio gedaan (onze zustervzw die verpleegkundige diensten aanbiedt), de loonberekening toen mijn collega op zwangerschapsverlof was en nog andere taken. Ieder jaar wijzigt mijn takenpakket wel een beetje. Ik vind het fijn om dingen helemaal uit te zoeken. Onlangs werd in onze dienst voor zelfstandig wonen in Dendermonde een nieuwe regiomanager aangeworven, Dirk Werdefroy. Ik hoorde de andere regiomanagers tegen hem zeggen: “Als je iets niet weet, bel je maar naar Marleen!” (lacht) Dat vind ik ook niet erg”.

Na vijftien jaar werkt ze nog altijd graag bij ADO Icarus. “Ik krijg hier veel vrijheid. Zolang mijn werk is gedaan, maakt het directie niet uit of ik van thuis uit werk of zelf mijn uren indeel. Dat is heel fijn, want als je iets aan de hand hebt thuis, zijn er mogelijkheden. Op dit moment maak ik het zelfs mee. Mijn zeventienjarige zoon Dylan was begin juni betrokken bij een verkeersongeval. Een automobilist zag zijn brommertje niet en reed hem omver. Hij brak zijn dijbeen en kan op dit moment niet veel zelf. Ik werk de laatste weken dan ook veel van thuis uit, om hem af en toe te kunnen ondersteunen of met hem naar de dokter te gaan. Vandaag heb ik hem zelfs meegebracht. Hij is al de hele dag dossiers aan het sorteren om wat orde te brengen in de administratie van onze vrijwilligerswerking.”

“Wat ik hier nog apprecieer is de goede band onder de collega’s. Van onderlinge concurrentie is hier geen sprake en mijn collega’s staan altijd klaar om te helpen. En dan is er de band met de bazen. Die is heel los en ontspannen. Maar dat natuurlijk ook wel kunnen liggen dat ik Eddy (Denayer, algemeen directeur) nu al bijna 20 jaar ken hé!”, besluit Marleen.

Op de foto zie je Marleen met haar zoon Dylan, die een dagje kwam meehelpen op onze centrale zetel.